ΖΕΤΤΗ ΚΟΡΝΤΙΣΕ

Σε βλέπω, μέσα απ’ το αχνό φως της απομόνωσης

που φοράς. Με στέμμα την τελειότητα,

κρύβεις την τρωτή σου φύση.

Κι αναρωτιέμαι πώς μέσα από τόση αίγλη

που δίκαια απολαμβάνεις,

δεν βλέπεις τη δίκη μου απόγνωση.