Κάποιο γαλάζιο βράδυ, θα βγω στη δημοσία
Θα με τρυπάν τα στάχυα, τη χλόη θα πατώ,
Στα πόδια μου θα νιώθω του ονείρου τη δροσιά.
Με ξέσκεπο κεφάλι στην αύρα θα λουστώ.
Κουβέντα δεν θα πω και σκέψεις δεν θα κάνω,
Θα ‘χει η ψυχή μου απ’ τον πόθο πλημμυρίσει.
Θα πάω μακριά, πολύ μακριά, σαν τον τσιγγάνο,
Όπως με μια γυναίκα, ηδονικά – στη Φύση.
Μάρτιος 1870
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.