Σκεπάζουμε με σάρκα τα κόκαλα,
βάζουν μέσα κανένα μυαλό,
καμία ψυχή, κάπου-κάπου,
κι έτσι οι γυναίκες πετάνε
τα βάζα τους τοίχους,
κι οι άνδρες πίνουν
σαν τρελοί,
κι όλοι ψάχνουν
αυτόν τον ένα που τους αναλογεί
και κανείς δεν το βρίσκει,
μα συνεχίζουν
να ψάχνουν
σκαρφαλώνοντας από κρεβάτι
σε κρεβάτι.
Δεν υπάρχει
ελπίδα
κολλήσαμε όλοι μας
στην ίδια μοίρα.
Γεμίζουν οι χωματερές,
γεμίζουν οι μάντρες.
γεμίζουν τα τρελάδικα, γεμίζουν τα νοσοκομεία,
τα νεκροταφεία.
Τίποτα άλλο, όμως, δε
γεμίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.