ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΘΕΛΑΓΙΑ - ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

                                 Ίσως όταν πεθάνω
                            <<ποιητής, να πούνε, ήταν>>
κι ο κόσμος, πάντα ωραίος, να λάμπει όλη τη νύχτα.

                                 Eσύ ίσως με ξεχάσεις
                                 μέσα σου όμως ν' ακούς
κάποιους δικούς μου στίχους ανώνυμους, παλιούς.

                                Κι από μένανε ίσως
                                να μη μείνει ούτε στίχος
ούτε μια από τις λέξεις που ονειρεύομαι ξύπνιος.

                                Μα ή με θωρείτε ή όχι,
                                μα ή μου μιλάτε ή όχι,
εγώ θα ζω στον ίσκιο σας, ώ, ζωντανοί μου άνθρωποι.

                                Θα ξακλουθώ να υπάρχω
                                και να 'μαι πεθαμένος,
του μεγάλου κοντσέρτου θα 'μαι πάντα ένα μέρος.