Ανώφελα αναρωτιέσαι
τον ουρανό ενώ κοιτάζεις.
Πίσω απ'τα σύννεφα ψάχνεις
αχνάρια που'σβησε ο μπάτης.
Ψάχνεις τα ολόζεστα χέρια
τα πρόσωπα αυτών που φύγαν
τους κύκλους όπου πλανιώνται
κρούοντας το ντέφι ή τη λύρα.
Σύννεφα που ήταν τραγούδι
χωρίς αρχή, δίχως τέλος,
καμπάνες χλωμών αφρών
που τ'απόκρυφα σημαίνουν,
παλάμες πέτρινες,πλάσματα
που γυρνάν γύρω απ' το χρόνο
μιμούμενα της ζωής
το πηγαινέλα το αιώνιο .
Ανώφελα αναρωτιέσαι
με το βλέμμα το σβησμένο.
Προς τι κοιτάζεις τα σύννεφα,
Χοσέ Γιέρρο ?
τον ουρανό ενώ κοιτάζεις.
Πίσω απ'τα σύννεφα ψάχνεις
αχνάρια που'σβησε ο μπάτης.
Ψάχνεις τα ολόζεστα χέρια
τα πρόσωπα αυτών που φύγαν
τους κύκλους όπου πλανιώνται
κρούοντας το ντέφι ή τη λύρα.
Σύννεφα που ήταν τραγούδι
χωρίς αρχή, δίχως τέλος,
καμπάνες χλωμών αφρών
που τ'απόκρυφα σημαίνουν,
παλάμες πέτρινες,πλάσματα
που γυρνάν γύρω απ' το χρόνο
μιμούμενα της ζωής
το πηγαινέλα το αιώνιο .
Ανώφελα αναρωτιέσαι
με το βλέμμα το σβησμένο.
Προς τι κοιτάζεις τα σύννεφα,
Χοσέ Γιέρρο ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.