ΝΤΥΛΑΝ ΤΟΜΑΣ - ΕΧΩ ΠΟΘΗΣΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΝΑ ΦΥΓΩ

Έχω ποθήσει μακριά να φύγω
Απ' το σύρσιμο του ξοδεμένου ψέματος
Και απ' του παλιού τρόμου τη διαρκή κραυγή
Μεγαλώνοντας πιο τρομερός καθώς η μέρα
Φεύγει πάνο απ' το λόφο στο θαλάσσιο βυθό.
Έχω ποθήσει μακριά να φύγω
Απ' την επανάληψη των χαιρετισμών,
Γιατί υπάρχουν στον αέρα τα φαντάσματα
Και στοιχειωμένοι ήχοι στο χαρτί
Και οι κεραυνοί των κλήσεων και των σημειώσεων.

Έχω ποθήσει μακριά να φύγω, όμως φοβάμαι,
Λίγη ζωή ακομή αξόδευτη μήπως εκτιναχθεί
Απ' το παλιό ψέμα που καίγεται στο πάτωμα
Και στον αέρα σπάζοντας μισότυφλο μ' αφήσει.
Ούτε απ' της νύχτας τον αρχαίο πανικό,
Το χώρισμα καπέλου απ' τα μαλλιά,
Τα χείλη κολλημένα στ' ακουστικό.
Θα έπεφτα απ' του θανάτου το φτερό.
Απ' αυτά δεν θα νοιαζόμουν να πεθάνω,
Μισά συμβάσεις και ψέματα τ' αλλα μισά.